W ostatnich latach pojawiły się nowe badania dotyczące klarytromycyny, substancji czynnej stosowanej w terapii zakażeń Helicobacter pylori. Zakażenie to dotyka około połowy populacji na świecie i jest uznawane za czynnik ryzyka rozwoju chorób takich jak wrzody żołądka oraz rak żołądka. Badania te dostarczają istotnych informacji na temat skuteczności terapii oraz problemów związanych z opornością na antybiotyki, co ma kluczowe znaczenie dla praktyki klinicznej.
Wyzwania w terapii zakażeń Helicobacter pylori
W terapii zakażeń H. pylori dotychczas stosowano empiryczne podejście, które często nie uwzględniało testów wrażliwości na antybiotyki. Klasyczna terapia skojarzona, w skład której wchodzi klarytromycyna, amoksycylina oraz inhibitor pompy protonowej (PPI), pozostaje najczęściej stosowanym schematem terapeutycznym, mimo rosnącej oporności na klarytromycynę oraz niskiej skuteczności leczenia. Badania wykazały, że terapia skojarzona z klarytromycyną nie przynosi oczekiwanych rezultatów, co stanowi poważny problem w kontekście leczenia zakażeń H. pylori.
Wyniki badań nad opornością na klarytromycynę
Badania wskazują, że oporność na klarytromycynę jest zjawiskiem powszechnym, co prowadzi do znacznego obniżenia skuteczności terapii. W przypadku zakażeń opornych na klarytromycynę, pacjenci otrzymują jedynie terapię skojarzoną z amoksycyliną oraz PPI, co skutkuje niską skutecznością leczenia. Warto zauważyć, że w populacjach, w których występuje wysoka oporność na klarytromycynę, skuteczność terapii z użyciem amoksycyliny jest ściśle uzależniona od mocy działania stosowanego leku antysekwencyjnego. Badania wykazały, że stosowanie silniejszych inhibitorów pompy protonowej, takich jak rabeprazol czy esomeprazol, może znacząco poprawić wyniki leczenia.
Nowe podejście do terapii: Potasowe blokery kwasu (P-CAB)
W Japonii wprowadzono nowe podejście do terapii, które obejmuje stosowanie potasowych blokerów kwasu, takich jak vonoprazan. Badania wykazały, że terapia z użyciem vonoprazanu oraz amoksycyliny przynosi wysoką skuteczność w leczeniu zakażeń H. pylori, nawet w obecności oporności na klarytromycynę. Mimo to, wprowadzona terapia vonoprazan-klarytromycyna prowadzi do sytuacji, w której ponad 90% pacjentów otrzymuje klarytromycynę niepotrzebnie. To zjawisko rodzi poważne pytania dotyczące zasadności stosowania tej substancji w terapii.
Problemy związane z nadmiernym stosowaniem klarytromycyny
W badaniach oszacowano, że w Japonii, w przypadku stosowania terapii vonoprazan-klarytromycyna, zużycie klarytromycyny na milion przypadków może wynosić od 2800 kg do 5600 kg rocznie. W Stanach Zjednoczonych i Europie, w przypadku stosowania wyższych dawek, to zużycie może sięgać 14 000 kg rocznie. W obu przypadkach 80-90% stosowanej klarytromycyny może być uznane za niepotrzebne, co stanowi poważny problem w kontekście zarządzania antybiotykami.
Podsumowanie i przyszłość terapii zakażeń Helicobacter pylori
Badania nad klarytromycyną w terapii zakażeń H. pylori ukazują istotne wyzwania związane z opornością na antybiotyki oraz nadmiernym stosowaniem klarytromycyny. W obliczu rosnącej oporności, konieczne jest przywrócenie odpowiedzialności za zarządzanie tym zakażeniem w ręce społeczności zajmującej się chorobami zakaźnymi. W przyszłości ważne będzie rozwijanie terapii, które nie tylko skutecznie leczą zakażenia, ale także minimalizują ryzyko oporności na antybiotyki. Istotne jest również, aby wprowadzenie nowych terapii, takich jak vonoprazan, odbywało się z uwzględnieniem lokalnych wzorców oporności oraz skuteczności, co może przyczynić się do poprawy wyników leczenia i ochrony przed niepotrzebnym stosowaniem antybiotyków.
Bibliografia
Graham David Y.. Crises in Antimicrobial Stewardship: Misuse of Clarithromycin for
